Interstellar Overdrive

«Ψηφιακά» έργα πριν από την Ψηφιακή Εποχή

 [Le Corbusier / Ξενάκης]

Σκοπός του κύκλου αυτού είναι η εξοικείωση των φοιτητών με έργα και καλλιτέχνες που με έμπνευση και τόλμη άνοιξαν δρόμους προς τις ψηφιακές μορφές τέχνης. Η σημαντικότητα του κύκλου έγκειται στην εμπέδωση, από μεριάς των φοιτητών, της διαλεκτικής παρελθόντος/παρόντος/μέλλοντος, στην αίσθηση –αν όχι στη γνώση– της ιστορίας και της ροής του χρόνου (καθώς διαπιστώνουμε ολοένα και πιο οδυνηρά ότι χάνεται σήμερα η αίσθηση αυτή και οι άνθρωποι πιστεύουν, με ολέθριες επιπτώσεις, ότι ζουν σε ένα αιώνιο παρόν).

Στις συναντήσεις μας θα παρουσιαστούν, θα αναλυθούν, και θα συζητηθούν έργα ρηξικέλευθων δημιουργών που άντλησαν έμπνευση από τις τεχνολογικές ανακαλύψεις αλλά και που μπόρεσαν να εμπνεύσουν οι ίδιοι επερχόμενους καλλιτέχνες σε μια ολοένα και πιο δημιουργική (και όχι θαυμαστική ή/και δουλική) χρήση νέων τεχνολογιών.

Θα παρουσιάσουμε

α] Έλληνες δημιουργούς, όπως:

Αλέξης Ακριθάκης (με το περιλάλητο τσίκι-τσίκι προδιαθέτει στη χρήση αλγορίθμων και ηλεκτρονικών μέσων)

Gregory Markopoulos (με την πρωτοποριακή χρήση της Super-8 ανοίγει λεωφόρους στην ποιητική αφήγηση μέσω κινούμενης εικόνας)

Νίκος Κεσσανλής (φωτογραφίες σε ευαισθητοποιημένο πανί, ευαισθητοποιημένο τσιμέντο / ανατρεπτική & φιλοσοφική χρήση της φωτογραφίας, επεξεργασία των σκιών, κτλ, τον καθιστούν έναν από τους σημαντικότερους προπομπούς της ψηφιακής εποχής)

Ιάννης Ξενάκης (δέκα χρόνια από τον θάνατό του, το 2001, το έργο του αξίζει να παρουσιαστεί ως τολμηρότατη, και λίαν επίκαιρη, απόπειρα σύνθεσης Τέχνης, Φιλοσοφίας, και Επιστήμης. Ο Ξενάκης άντλησε δημιουργικά από τη Θεωρία Συνόλων, από τα τεχνολογικά επιτεύγματα, από την αρχιτεκτονική, και ανανέωσε ριζικά τη Μουσική).

β] Αλλοδαπούς δημιουργούς, όπως:

Joseph Beuys (εννέα δεκαετίες από τη γέννησή του, το 1921, το έργο του Beuys συζητείται ολοένα και πιο έντονα. Ο συγκερασμός Επιστήμης, Φιλοσοφίας, Τέχνης είναι πλέον αιτούμενο των καιρών).

William S. Burroughs (πέρα από το καινοτόμο λογοτεχνικό του έργο, ο Burroughs καταπιάστηκε με πειράματα μέσω μαγνητοφώνων και κινηματογραφικών μηχανών, φτάνοντας σε συνταρακτικά αποτελέσματα, τα οποία τα «μιμούνται» σήμερα οι ψηφιακές μορφές τέχνης. Οι μέθοδοι cut-up και fold-n αποτελούν σήμερα καθημερινή πρακτική των νέων δημιουργών, οι οποίοι καλόν είναι να γνωρίζουν την προέλευσή τους). 

Τέλος, θα κάνουμε ένα σπέσιαλ αφιέρωμα στον μέγιστο ταραξία [καίτοι ήταν τόσο μειλίχιος άνθρωπος] Le Corbusier. 

Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης